3. Seçenek ağır bastı sanırım..

Geçenlerde işten çıkıp eve gittiğimde ışıkların yanık, ipod'un rat pack çalıyor olması hoşuma gitmişti.. http://skollu.blogspot.com/2009/12/gecenlerde-isten-cktm-eve-gittim.html

Dün gece bu durumun artık biraz garipleşmeye başladığını söyleyebilirim. Eve gittim, anahtarı taktım kilide açılmadı, allah allah üst kilit mi kilitli dedim, baktım, yok diil. Tekrar aşağı kilidi denedim açıldı. Bu süre boyunca acaba ablam eve geldi benden habersiz, bi espiri fırtınası mı dönüyo diye düşünmüyor da değilim..

Neyse dedim, girdim içeri. Biraz tv izledim. Sonra bişeylerle meşgul oluyorum ordan oraya gidiyorum vs. Birden içerden bi ses geldi, yanında da bir çıngırak/çan sesi.. İçeri gittim: fırının üzerinde duran fotoğraf devrilmiş.

Yine bi "neyyse" dedim içimden banyodayım.. yine içeriden bir ses: Marilyn Monroe "Happy Birthday to you" yu söylüyor. Korkmadım desem ciddi ciddi yalan söylemiş olurum.. İtalya'dan aldığım, çıtçıtlı, çıtçıtını açınca şarkı söyleyen bir torba vardı. O kendi kendine çalışmaya başlamıştı!!

"Bir şey daha olsun çıkıcam evden" noktasına gelmiştim hiç zorlanmadan..
3. seçenek ağır bastı sanırım.. http://skollu.blogspot.com/2009/07/teknoloji-bana-kars.html

Ben ki komedi filminde (Big Mama's House hatta adı) çığlığı basmış biri olarak dün geceyi uyuyarak geçirdiysem, belki de artık hayatımda gördüğüm en korkak insan ben değilimdir..