2 Mart 2009 Pazartesi

La vache qui rit




Çocukluğuma dair hatırladığım şeyler arasında tadı olmasa da müziği vardır. la vache qui rit.
Çok sonra öğrendim la vache qui rit'nin gülen inek olduğunu. Çok da sorgulamadım, hafif hayal kırıklığı hafif de manasızlık hissi oldu ama üstünde durmadım. Hatta daha sonraları italyanca gıdıklama efekti yaparken "chiri chiri" dendiğini öğrenince bunu da tamamlayıcı bir bilgi olarak kabul etmiştim. Ta ki..
Ta ki, geçen güne kadar. Sofrada La vache qui rit-gülen inek kutusuyla bir süre anlamsız bir bakışmanın sonunda kafamda o ana kadar oturttuğum bütün gülen inek portresi yerle bir oldu, sorular soruları takip etti...
Bu inek neden kırmızı? Tamam mor ineklerimiz bile var, kırmızı neden olmasın? biraz kasarsak "gülen" neşeli bir ineği sinirin rengi kırmızıya bile boyayabiliriz.
Tamam ama daha önemli ve çok önemli başka bir soru var: Bu ineğin neden boynuzları var? Benim bildiğim ineklerin boynuzu olmaz. Yani doğanın geneline baktığımızda zaten boynuz erkeğin bir uzvudur. Bu ineğin boynuzu var.. Yazık ki fransızcam yok. Ama bu inek hakkında bazı şüphelerim var..
Bu inek gülen değil, bildiğin "neşeli" inek. Ve sanirim "gay". Evet.
(eskiden daha bi işveliymiş sanki..)

1 yorum:

Ahmet C. Toker dedi ki...

guzel bir tetayi yakalamissin. kupelerin uzerinde ayni inegin resmi olduguna, resimdeki inegin kulaklarinda da ayni resmin olduguna dikkat etmis miydin?